Verslag 8

Verslag 8.

Maandag 1oktober, dag 28.
Een reisdag van 180 mijl met Watsonville Oceano bij Pismo als bestemming.
Weer een reis vlak langs de kust van de Stille Oceaan. De eerste mijlen reden we door een gebied met veel tuinbouw. Kilometers reden tussen aardbei kwekerijen waar honderden mensen bezig waren de vruchten te plukken. Het is daar een vruchtbare streek want er als er geen aardbeien stonden stond er wel sla of andijvie en één of ander onherkenbaar groen gewas.
Heel bijzonder is om te zien hoe de nevel vanaf de oceaan het land op trekt en dan na hooguit honderd meter door de zon te worden verwarmd en te verdwijnen. Dus nevel boven het water en boven de kust zonneschijn.
Na ruim 100 km was er een uitzichtpunt over de strand en de Oceaan. Op en bij het strand lagen honderden zeeolifanten te luieren, te stoeien en te baden op de kustlijn in de branding.
Vele tientallen jaren is daar geen zeeolifant te bekennen geweest. In 1990 is er een kleine kudde van 10 tot 15 dieren gekomen en nu is de populatie duizenden beesten groot. Allemaal neefjes en nichtjes van elkaar dus.
We waren betrekkelijk vroeg op de camping. Een biertje, een wijntje en een praatje hielden ons bezig tot een uur of zes. Want toen barstte het Happy Hour weer los. Iedereen bracht de restjes mee want dit was de laatste gelegenheid om ze op te maken. Ruim twee uur was het een eet- en drinkfestijn. Ook toen was nog niet alles op maar de hele groep ging enigszins afgepeigerd te bedde.

Dinsdag 2 oktober, dag 28.
Uiterlijk half drie moesten de campers worden afgeleverd bij het verhuur bedrijf in het zuiden van Los Angeles. Omdat eerst nog 200 mijl moest worden overbrugd en we uit ervaring wisten hoe waanzinnig druk de wegen in en rond L.A. zijn kwamen we vroeg uit de veren. Om 7.00 uur gingen we van start en rond half twaalf waren we op de plaats van bestemming. Het overdragen van de camper verliep erg soepel en we konden de spullen die we nog over hadden en niet mee terug konden, kwijt aan lui die een camper kwamen ophalen.
Met de taxi was het een half uur rijden naar het hotel vlak bij de luchthaven waar we twee uur moesten wachten tot de kamers beschikbaar waren. Het Holiday Inn liet zich niet van de beste kant zien. Onvriendelijk personeel zwakke organisatie en voor het restaurant moeten ze zich schamen.
Vanavond de afscheidsmaaltijd. We gaan nog even wat nakaarten en de reisleiding bedanken en in het zonnetje zetten.

Woensdag 3 oktober, dag 30.
Half elf stond de bus voor. Een half uurtje tot aan de vertrekhal en daar begon het gebruikelijke ritueel van koffers wegbrengen, douane en beveiliging passeren, wat laatste dollars wegwerken en wachten tot we konden boarden. Met ruim 10 uur vliegen en een jetlag voor de boeg zijn we het vliegtuig ingegaan.

Donderdag 4 oktober, dag 31.
Einde van een boeiende maar ook vermoeiende reis. Veel gezien, veel indrukken opgedaan en weer wat ervaringen rijker. Wie veel reist heeft veel te verhalen. We zullen er nog vaak over te praten komen.
Fijn dat jullie allemaal hebben meegeleefd en meegereisd en bedankt voor alle leuke reacties.