verslag 4
Blijf op de hoogte en volg Trix en Jan
17 September 2018 | Verenigde Staten, Bryce Canyon City
Verslag 4.
Woensdag 12 september, dag 9.
Door de matige Wifi is het erg lastig om foto’s in het verslag te plaatsen. Soms zullen ze dus in een volgend verslag verschijnen. Helaas het is niet anders.
Ook vandaag is het een rustige dag. Dat is na al die reisdagen wel even lekker. We rijden hier grote afstanden en dan gaat het begrip “mijlen ver” wat meer betekenis krijgen. In de middag zijn we met de hele groep in 4 campers, er zijn 7 zitplaatsen met gordels in de campers, naar het dichtstbijzijnde stadje (Page) gereden en vandaar met open Jeeps naar de Upper Antelope Canyon. De Canyon is een smalle verticale kloof in de zandsteen rotsen die in de loop van vele miljoenen jaren is uitgesleten door het water dat er met grote kracht en snelheid doorheen stroomde. De kloof is van boven open, waardoor er licht naar binnen valt. Je kunt er schitterende foto’s maken.
Donderdag 13 september, dag 10.
Weer een reisdag. Van Page naar Monument Valley ongeveer 140 mijl of 220 km. Na een bezoek aan de Wallmart, een waanzinnig grote supermarkt, aanvankelijk eerst een wat eentonige reis (we zijn verwend) werd het landschap als maar fraaier, en in de buurt van Monument Valley was het weer schitterend om te zien. Monument Valley is een nationaal park dat beheerd wordt door de Navajo Indianen. Er staan vele rode rotsen omgeven door een woestijn landschap. Het is verrassend hoe het landschap gedurende zo’n reisdag voortdurend verandert van kleur en van structuur. Vaak is dit gebied gebruikt als decor voor films.
Op de camping hebben we even gezwommen, wat geluierd en de dag afgesloten met een heel gezellig Happy Hour. We kennen inmiddels alle medereizigers bij naam.
Vrijdag 14 september, dag 11.
Monument Valley is en National Park dat ligt in het noorden van Arizona dicht tegen Utah.
Na eerst een bezoek te hebben gebracht aan een “hogan” een traditionele indianenwoning, hebben we met de hele groep een rondrit gemaakt door een gebied waar grote rode rotspieken, zogenaamde mesa’s in het woestijn landschap staan. Die brokken steen hebben de meest wonderlijke vormen. Door dat de bovenlaag van de rotsen harder is dan de zijkanten, slijten de zijkanten door erosie sneller dan de bovenkant, waardoor er smalle steile rode rotspieken ontstaan tot wel 300 m hoog.
Aan het einde van de middag werden we door twee jeeps opgehaald voor een verrassingsmaaltijd.
De verrassing zat meer in de rit naar het restaurant dan in de maaltijd. Met de jeeps reden ruim een half uur over nagenoeg onbegaanbare zandwegen door een woest landschap in een kloof. Aan het einde van de kloof was een wat primitieve nederzetting waar we een wildwest maaltijd hebben genoten. Een grote steak, een halve maiskolf, een kom met salade en een kom met bruine bonen en een stuk cake met crème als toetje. Wel lekker maar niet bijzonder. Omdat we in Utah waren was er helaas geen wijntje of biertje want dat is daar niet te verkrijgen. Dus water, limonade of Ice tea.
Zaterdag 15 september, dag 12.
Een reisdag. En niet zomaar één. Volgens de beschrijving een rit van 242 mijl, maar er zijn onderweg nog een paar ommetjes zodat het alles bij elkaar meer dan 400 km was. Maar een dag om niet te vergeten. Het landschap was zeer gevarieerd. Van bruine rotsen, grijze duinen, vlakke zandsteen bodems, witte bergen van zandsteen tot kale woestijnen uiteindelijk ook nog een bosrijk gebied. Vrij aan het begin zagen we een rots met daarop een Mexicaanse hoed, even verderop een klein openluchtmuseum en dan weer een omweggetje met uitzicht op verschillende natuurlijke bruggen, die zijn gevormd dat de rivier een opening in het gebergte heeft gesleten.
Aangekomen op de camping in Torrey heeft Trix nog een duik in het zwembad genomen en zijn we na een wijntje en een simpel maal vroeg in de koffer gedoken. Morgen weer een reisdag.
Zondag 16 september, dag 13.
Als je dan denkt alle soorten landschappen te hebben gezien ben je toch wel verbaasd als er weer nieuwe kleuren en nieuwe vergezichten verschijnen. Soms hoge bergen dan diepe dalen of kloven of langgerekte wegen en afgewisseld bochtjes draaien in de bergen. Onderweg zijn steeds z.g.n. scenic points, vrij vertaald schilderachtige uitzichtpunten. Altijd weer een reden om even te stoppen en wat plaatjes te schieten. En vaak ontmoet je daar wel andere reisgenoten. Zomaar opeens kwamen we door een bosrijk gebied (Dixy National Forest) waar de herfst al bleek in gevallen. In grote delen van het bos was het blad aan de bomen al helemaal geel. Dat helgeel vormde een schitterend contrast met al het groen er omheen.
Na een flinke klim kwamen we plots op een plek waar zowel links, als ook rechts van de weg, een diep ravijn was. De richel waar we over moesten was amper breder dan de twee rijstroken van de weg. Maar, heel bijzonder, er was geen vangrail te bekennen. Toch wel even de adem inhouden dus. Het uitzicht was er fenomenaal.
Vlak voor Bryce Canyon, onze bestemming van vandaag, was er nog een uitstapje naar het Kodachrome Basin State Park. Weer een gebied waar door de wonderlijk speling van de natuur een aantal pilaren is ontstaan doordat het gesteente er omheen door erosie is verdwenen. En waarom juist hier die gekke vormen ontstaan en elders niet is voor mij een raadsel. Om alle bezienswaardigheden onderweg te bezoeken kom je tijd te kort. Hoewel er ook mensen in onze groep veel vroeger vertrekken en ook veel later weer arriveren op de camping. Wij slaan af en toe wat over. Hier in Bryce Canyon Park is het nu wat koeler, aangenaam warm dus. De hele dag rond 25 graden. Vannacht wordt er wat kou verwacht dus er ligt een extra dekbed klaar.
Woensdag 12 september, dag 9.
Door de matige Wifi is het erg lastig om foto’s in het verslag te plaatsen. Soms zullen ze dus in een volgend verslag verschijnen. Helaas het is niet anders.
Ook vandaag is het een rustige dag. Dat is na al die reisdagen wel even lekker. We rijden hier grote afstanden en dan gaat het begrip “mijlen ver” wat meer betekenis krijgen. In de middag zijn we met de hele groep in 4 campers, er zijn 7 zitplaatsen met gordels in de campers, naar het dichtstbijzijnde stadje (Page) gereden en vandaar met open Jeeps naar de Upper Antelope Canyon. De Canyon is een smalle verticale kloof in de zandsteen rotsen die in de loop van vele miljoenen jaren is uitgesleten door het water dat er met grote kracht en snelheid doorheen stroomde. De kloof is van boven open, waardoor er licht naar binnen valt. Je kunt er schitterende foto’s maken.
Donderdag 13 september, dag 10.
Weer een reisdag. Van Page naar Monument Valley ongeveer 140 mijl of 220 km. Na een bezoek aan de Wallmart, een waanzinnig grote supermarkt, aanvankelijk eerst een wat eentonige reis (we zijn verwend) werd het landschap als maar fraaier, en in de buurt van Monument Valley was het weer schitterend om te zien. Monument Valley is een nationaal park dat beheerd wordt door de Navajo Indianen. Er staan vele rode rotsen omgeven door een woestijn landschap. Het is verrassend hoe het landschap gedurende zo’n reisdag voortdurend verandert van kleur en van structuur. Vaak is dit gebied gebruikt als decor voor films.
Op de camping hebben we even gezwommen, wat geluierd en de dag afgesloten met een heel gezellig Happy Hour. We kennen inmiddels alle medereizigers bij naam.
Vrijdag 14 september, dag 11.
Monument Valley is en National Park dat ligt in het noorden van Arizona dicht tegen Utah.
Na eerst een bezoek te hebben gebracht aan een “hogan” een traditionele indianenwoning, hebben we met de hele groep een rondrit gemaakt door een gebied waar grote rode rotspieken, zogenaamde mesa’s in het woestijn landschap staan. Die brokken steen hebben de meest wonderlijke vormen. Door dat de bovenlaag van de rotsen harder is dan de zijkanten, slijten de zijkanten door erosie sneller dan de bovenkant, waardoor er smalle steile rode rotspieken ontstaan tot wel 300 m hoog.
Aan het einde van de middag werden we door twee jeeps opgehaald voor een verrassingsmaaltijd.
De verrassing zat meer in de rit naar het restaurant dan in de maaltijd. Met de jeeps reden ruim een half uur over nagenoeg onbegaanbare zandwegen door een woest landschap in een kloof. Aan het einde van de kloof was een wat primitieve nederzetting waar we een wildwest maaltijd hebben genoten. Een grote steak, een halve maiskolf, een kom met salade en een kom met bruine bonen en een stuk cake met crème als toetje. Wel lekker maar niet bijzonder. Omdat we in Utah waren was er helaas geen wijntje of biertje want dat is daar niet te verkrijgen. Dus water, limonade of Ice tea.
Zaterdag 15 september, dag 12.
Een reisdag. En niet zomaar één. Volgens de beschrijving een rit van 242 mijl, maar er zijn onderweg nog een paar ommetjes zodat het alles bij elkaar meer dan 400 km was. Maar een dag om niet te vergeten. Het landschap was zeer gevarieerd. Van bruine rotsen, grijze duinen, vlakke zandsteen bodems, witte bergen van zandsteen tot kale woestijnen uiteindelijk ook nog een bosrijk gebied. Vrij aan het begin zagen we een rots met daarop een Mexicaanse hoed, even verderop een klein openluchtmuseum en dan weer een omweggetje met uitzicht op verschillende natuurlijke bruggen, die zijn gevormd dat de rivier een opening in het gebergte heeft gesleten.
Aangekomen op de camping in Torrey heeft Trix nog een duik in het zwembad genomen en zijn we na een wijntje en een simpel maal vroeg in de koffer gedoken. Morgen weer een reisdag.
Zondag 16 september, dag 13.
Als je dan denkt alle soorten landschappen te hebben gezien ben je toch wel verbaasd als er weer nieuwe kleuren en nieuwe vergezichten verschijnen. Soms hoge bergen dan diepe dalen of kloven of langgerekte wegen en afgewisseld bochtjes draaien in de bergen. Onderweg zijn steeds z.g.n. scenic points, vrij vertaald schilderachtige uitzichtpunten. Altijd weer een reden om even te stoppen en wat plaatjes te schieten. En vaak ontmoet je daar wel andere reisgenoten. Zomaar opeens kwamen we door een bosrijk gebied (Dixy National Forest) waar de herfst al bleek in gevallen. In grote delen van het bos was het blad aan de bomen al helemaal geel. Dat helgeel vormde een schitterend contrast met al het groen er omheen.
Na een flinke klim kwamen we plots op een plek waar zowel links, als ook rechts van de weg, een diep ravijn was. De richel waar we over moesten was amper breder dan de twee rijstroken van de weg. Maar, heel bijzonder, er was geen vangrail te bekennen. Toch wel even de adem inhouden dus. Het uitzicht was er fenomenaal.
Vlak voor Bryce Canyon, onze bestemming van vandaag, was er nog een uitstapje naar het Kodachrome Basin State Park. Weer een gebied waar door de wonderlijk speling van de natuur een aantal pilaren is ontstaan doordat het gesteente er omheen door erosie is verdwenen. En waarom juist hier die gekke vormen ontstaan en elders niet is voor mij een raadsel. Om alle bezienswaardigheden onderweg te bezoeken kom je tijd te kort. Hoewel er ook mensen in onze groep veel vroeger vertrekken en ook veel later weer arriveren op de camping. Wij slaan af en toe wat over. Hier in Bryce Canyon Park is het nu wat koeler, aangenaam warm dus. De hele dag rond 25 graden. Vannacht wordt er wat kou verwacht dus er ligt een extra dekbed klaar.
-
18 September 2018 - 03:48
Annemieke:
Wat een mooie reis maken jullie. Wens jullie heel veel plezier en maak mooie herinneringen.
Ik wil mij graag uitschrijven voor jullie blog want ik ontvang dit op mijn zakelijke emailadres.
-
18 September 2018 - 06:06
Chris Van Der Born :
Hoi Jan, weer leuk om jullie reisverslagen te lezen. Weer boeiende en ver vermoeiende reis. Goede reis verder. -
18 September 2018 - 07:16
Kees Driesprong:
Ha Jan en Trix,
ik geniet met jullie mee met de mooie reisverhalen en de indrukwekkende foto's.
Ik laat het voorlopig nog maar ook op mijn bucket-list staan.
Goeie en veilige reis verder -
18 September 2018 - 08:00
Marinus:
Hallo Jan en Trix,
als ik dit zie ben ik wel een beetje jaloers op jullie,
jullie beschrijvingen en de foto's geven een heel goed idee wat jullie allemaal zien.
Maar? hard werken er voor.
nog een hele fijne reis,
Marinus -
18 September 2018 - 08:37
Ad En Ans:
Tsjonge tsjonge wat een reis! Trix, niet uitstappen onderweg, want Janvindt je dan nooit meer terug in die uitgestrektheid! -
18 September 2018 - 11:41
Jack En Klazien Trijzelaar:
Hoi vakantiegangers....wat een schitterend verslag weer van de reis..jullie kijken je ogen uit denk ik..
het is toch een prachtig land hoor en Trix hoe vond je dat op het paard?
Veel herken ik wel van de t.v. als je naar die natuurfims kijkt...het lijkt me wel een hele belevenis met zo,n groep caravaners..Jan en Trix geniet maar lekker en we kijken al weer uit naar het volgende verslag.
Groetjes van ons! -
18 September 2018 - 16:17
Jaco:
Ziet er allemaal weer top uit en leuke verslagen pa! Geniet er nog ff van. -
19 September 2018 - 11:58
Netty Roosenbrand:
Hoi Jan en Trix
Wat een geweldig verslag, ik geniet er van. Jan je bent een geboren schrijver! Nog veel plezier!
Gr. Jos en Netty -
19 September 2018 - 12:54
Hans Wolters:
Wat een schitterende reis maken jullie. Een hoop beelden herken ik van een vroegere reis. Het is een prachtig gebied waar jullie doorheen trekken.
Geniet er maar lekker van. -
20 September 2018 - 08:23
Ans Verweij:
Wat een mooie reis prachtige foto.sturen -
20 September 2018 - 12:23
Truus Merx Huisman :
Wat maak nu leuke verslagen en wat een prachtige reis. Plan maar een foto of film avond, met elkaar genieten is leuk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
