Verslag 6

Verslag 6.

Donderdag 20 september, dag 17.
Elke dag weer schijnt hier de zon en is er geen wolkje aan de strakblauwe hemel te bekennen. De temperatuur ligt bijna continu tussen de 25 en 35 graden Celsius. We hebben ’s nachts slechts één keer een extra dekbed over onze voeten gelegd maar meestal beperken we ons tot een laken of helemaal niets.
Vandaag een lange reisdag van Springdale bij het Zion Park naar Las Vegas, 348 km.
Onderweg genoten we weer volop van het steeds weer afwisselende landschap. We hebben een uitstapje gemaakt naar het Valley of Fire State Park en aan het einde van de middag een bezoek gebracht aan de Hooverdam. Een indrukwekkend bouwwerk dat in de dertiger jaren van de vorige eeuw is gebouwd. Ook toen konden techneuten al wonderen verrichten.
Door de dam is een enorm meer ontstaan, Lake Mead, ongeveer 180 km lang. Het bevat ongeveer 180 kubieke kilometer water. De dam is de grootste op het westelijk halfrond en wekt met zijn 17 generatoren elektriciteit op voor Arizona, Nevada en Californië.
Door naar de volgende camping waar we één van de 998 plaatsen kregen toegewezen. Campings zijn hier meestal zeer goed georganiseerd en op elke plaats is water, stroom, rioolaansluiting en kabel TV. Je ziet hier caravans en campers van ongelofelijke afmetingen.
Caravans, voortgetrokken door jeep achtige voertuigen en soms daarachter nog een boot o.i.d. Campers zo groot als autobussen die bijna allemaal zogenaamde “slide outs” hebben, soms wel 4 stuks. En ze trekken dan ook nog een auto, meestal een forse, achter zich aan want zonder auto kun je hier blijkbaar niet leven. In Europa trekt de auto een caravan, hier trekt de camper een auto.
Om 7 uur in de avond zijn we met een busje naar de Fremont Street in Las Vegas gegaan. Een winkelstraat overspannen met een hoge dakconstructie waaronder een vier straten lang videoscherm hangt met 12,5 miljoen Led lampjes. Waanzinnige videopresentaties, knalharde muziek en gigantische hoeveelheden flitsende reclames maken de heksenketel compleet.
Er zijn daar vele straatartiesten, duizenden mensen flaneren er in keurige maar ook slonzige outfit, waggelende en veel te dikke Amerikanen en allerlei lieden, soms nagenoeg naakte jonge meiden, trachten je over te halen om een gokje te wagen, een tattoo te laten zetten of een dure coctail te kopen. Een biertje voor 25 dollar is er geen uitzondering. En dan lopen er ook nog daklozen, bedelaars, lui die om geld vragen omdat ze ziek zijn en zelf de kosten voor behandeling niet op kunnen brengen en noem maar op. De eindconclusie van onze reisleider was, “Dit is het Sodom en Gomorra van Amerika”. Dit is beslist geen aanrader.

Vrijdag 21 september, dag 18.
Vanmorgen hebben we met de hele groep koffie gedronken en wat bij gepraat. Vanmiddag gaan we met de bus naar Las Vegas om de “Strip” te bezoeken. Tot die tijd effe bijkomen.
De strip. Wat een wonderlijke wereld weer. Veel schreeuwerige reclames. Een aaneenschakeling van vaak zeer luxe hotels met gigantische casino’s, enorme zalen met honderden gokautomaten en speeltafels. Venetië is er nagebouwd. Een compleet winkelcentrum langs de kanalen waarin gondels varen en de gondeliers hun aria’s zingen. Een hotel met restaurant en casino gebouwd rond een replica van de Eiffeltoren met om de hoek de Arc de Triomph. Even verderop weer hotel met een casino en ervoor een enorme waterpartij waar om de paar minuten een prachtige show wordt gegeven met een soort waterorgel. Je kijkt er je ogen uit. De strip is ongeveer 1,5 km lang en staat vol met dat soort extravagante gebouwen.
Een onwerkelijke wereld met enorme tegenstellingen. Achter de glitterende rijkdom ook de armoe van daklozen en bedelaars en nog veel erger, de meiden die bijna geheel naakt, uitgedost met veren, aan de kost proberen te komen door zich te laten fotograferen.
Amerika op z’n best?

Zaterdag 22 september, dag 19.
Van Las Vegas naar Bishop voor een deel door de Death Valley. Een rit van ruim 450 km. Weer een bijzondere rit. Aanvankelijk een saaie route door woestijnachtig gebied. En plots verschijnt er dan weer zo’n bijzonder landschap. Gele zandsteen rotsen die lijken op duinen die weer worden afgewisseld met grijze, rode rotsformaties of kale zoutvlakten. De dag werd op de camping afgesloten met een gezellige borrel. Amerikanen zijn vaak zeer verbaasd als er zo’n grote groep met campers aan komt en komen dan nieuwsgierig vragen waar we vandaan komen. Veel van hen zijn in Amsterdam geweest en hebben de Tulips, van Gogh en het Rijksmuseum gezien.

Zondag 23 september, dag 20.
Voor we Bishop verlieten zijn we even terug gereden naar de bakker in het dorp. Een Hollander, Erik Schaft, heeft er een bijzondere winkel. Hij is beroemd om zijn Nederlandse producten en zijn suikervrije desembrood. Maar hij verkoopt er ook oliebollen en krentenbrood en nog veel meer Hollandse producten. Delftsblauw en klompen als decor maken het Hollandse plaatje compleet. Heel leuk om even te bekijken. We hebben er moorkoppen gekocht. Smullen hoor.
De reis ging naar het Yosemite Park, weer verder richting Californië. We hebben onderweg het Mono Lake bekeken en op afstand de tufstenen torens gezien. Daarna zijn we via de ruim 3100 meter hoge Tioga Pass dwars door het Yosemite park gereden. Gisteren reden we nog op zee niveau. De uitzichten over de rotspartijen en de meren waren weer heel bijzonder. De camping, net buiten het park bleek niet zo fraai en was niet voorbereid op onze grote groep. Een tegenvaller die werd goedgemaakt door het zeer gezellige Happy Hour.

Maandag 24 september, dag 21.
Met de bus zijn we naar een vallei in het Yosemite Park gereden. Het park was wel aardig meer haalt het wat schoonheid betreft niet bij de andere parken die we eerder zagen. Met een groep van 10 personen hebben we paar uur gewandeld in het park, lekker geluncht . Bij terugkomst op de camping hebben we met een groep wat nagekaart en vakantie ervaringen uitgewisseld bij een wijntje en een biertje.

Dinsdag 25 september, dag 22.
Weer een reisdag. Van Groveland Yosemite naar Calistoga is 198 mijl ofwel 317 km.
Wegen zijn in Amerika niet altijd even goed. Dat hebben we vandaag weer ervaren. We hebben tientallen kilometers over smalle slechte wegen gereden. Maar zeker de tweede helft van de rit was zeer de moeite waard. We kruisten de Sacramento River, maakten een wandeling over Mainstreet in Napa en aten daar heerlijk ijsje bij Ben en Jerry.
De rit voerde ons door de Napa Valley, het beroemde Californische wijngebied. Kilometers aaneengeschakelde wijngaarden over de hele breedte van de vallei.
Op de camping aangekomen was er weer een gezellig Happy Hour ons aangeboden door de drie jarigen van deze reis. De wijn die rijkelijk vloeide zorgde voor een goede nachtrust.

Woensdag 26 september, dag 23.
We zijn rond 10 uur opgehaald door een touringcar voor een rit door de Napa Valley en een wijnproeverij met lunch rond het middaguur. Onderweg waren er enkele stops bij vrij luxe wijnhuizen. Op de terugweg naar de camping heb ik niemand horen praten. Kwam dat omdat ze allemaal sliepen of was ik degene die was ingedut. Af en toe slaat de vermoeidheid toe en langzaam aan raken we ook een beetje verzadigd van Amerika. Morgen reizen we naar San Francisco en komen we met de camper over de Golden Gate Bridge. Dat wordt vast mooi.
Nu trek ik een biertje open.